Το αίμα στο κεφάλι, τα μηνίγγια έτοιμα να σπάσουν, μυρωδιές που αν αναπνεύσεις λιποθυμάς και ανάμεσά τους μία τεράστια απόσταση που σε κάνει να θες πάρεις στο επόμενο αεροπλάνο και να ουρλιάξεις* μέχρι να μην μπορείς να σταθείς στα πόδια σου.
Θυμός και απόγνωση.
* 65daysofstatic – The distant & mechandised glow of eastern european dance parties
Βέγας ο σκύλος 
Μέχρι- και ειδικά- την 30η έτσι ένιωθα κι εγώ. Προφανώς για άλλους λόγους, αλλά κι εγώ τα ίδια λόγια…βίωνα, ‘θυμό και απόγνωση’.
Γι’ αυτό και αποφάσισα να την σκοτώσω την 30η Ιούνη, τ’ ομολογώ.
Welcome back.
Στον αέρα. Κανένα πόδι δεν πατάει ούτε εδώ ούτε εκεί. Πολλά με δένουν και εδώ και εκεί και μισώ το γεγονός ότι δε ζω όλα αυτά για τα οποία θα μιλάμε ως ανάμνηση σε κάποια χρόνια από τώρα. Πάντα παρακολουθώ, λίγο μιλάω 🙂
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση και συμπαράσταση.
Γιατί χαθήκατε τόσο καιρό;…
Αύγουστος πια…
Καλή σας μέρα, αγαπητή! 🙂
Λίγο τα πελάγη ευτυχίας, λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο οι διακοπές με έχουν κρατήσει μακρυά σας. Το καλοκαίρι ενδείκνυται για το ξεχείλωμα της φαντασίας, αλλά η πραγμάτωσή της έρχεται το φθινόπωρο. Δεν είμαστε όλοι παντός καιρού 🙂
σχεδόν δυο μήνες μακριά απο το «θυμός και απόγνωση», ξεθώριασαν ή όχι ακόμη;
να πω καλό φθινόπωρο; όχι ακόμη…
Ου, να ‘ταν κι άλλα! Να πείτε, να πείτε. Αυτά είναι τζάμπα 🙂 Αν και ημερολογιακά πλησιάζει, το καλοκαίρι όπως το εννοούμε έληξε την πρώτη Αυγούστου.
Την καλημέρα μου και να ‘χετε καλοκαίρια να μας γράφετε (και χειμώνες)
Τώρα που είναι Σεπτέμβρης;…
και τώρα είναι Νοέμβρης, το λέω γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό παίζουμε : ). καλημέρα. (μου άρεσε το link 65Daysofstatic κι είπα να σχολιάσω για το θεαθήναι…)
Καλώς ήρθατε (γενικά) 🙂
[Μη διακόπτετε τη νάρκη μου. Μεταμορφώνομαι σε τέρας…]
Αύριο θα ‘ναι Δεκέμβρης πια.. Εάν η μεταμόρφωση έχει ολοκληρωθεί, καλό θα ήταν να δούμε και λίγες γραμμές γραμμένες απ’ το τέρας. ή και όχι. Πάντως βγήκαν σπουδαία Album για post…